Onder de programmatitel “Con Amore” verzorgde Harmonie Concordia op zaterdagavond 10 maart jl. een avond vol muziek rond het thema liefde & romantiek in de raadszaal van het Gemeentehuis in Wijk bij Duurstede.

Na de opening met ‘Arsenal’ , een statige concertmars van Jan van der Roost werd het thema uit “Out of Africa’ (componist John Barry) met grote ingetogenheid en bezieling gebracht. Het zware koper (Chris van Dam, Jan van Schaik) wist een enorme lading aan het stuk mee te geven. Dorien Langstraat verklaarde de programmatitel (‘met liefde’) en kondigde als ladyspeaker de stukken aan met een toelichting op herkomst en componist.

‘The second Waltz’ van Shostakovic en de ‘Serenade’ van Franz Schubert gingen vooraf aan “The Mask of Zorro”: castagnetten (Richard Sengers) als intro op een opzwepende Mexicaanse liefdesdans vol vuur en dramatiek die qua tempo van met name de houtsectie (klarinetten, fluiten, saxofoons) het uiterste vergde.

Accordeonist Kees Hoevers (inzet foto van Piet Boonman) maakte uitgedost als Fransoos zijn entree in het orkest. Zijn melodieuze spel op de musette (accordeon) gaf de perfecte sfeer aan de verschillende onderdelen (Weense wals, Dixieland, Bossa Nova en Samba)  in het stuk ‘Paris Montmartre’.

Nog voor de pauze werden Astrid Knapen (klarinet) en Kym Rigters (trompet) voor hun 25 jarige inzet en bijdrage aan het muzikale verenigingsleven door voorzitter Barry Rigters onderscheiden met de zilveren KNFM-speld. Na de pauze trad de slagwerkgroep aan met ondermeer ‘Disco di Coquetear’, een eigen compositie van instructeur Martin van Werkhoven.

Klassieke stukken worden vaak voor harmonieorkest in een modern jasje gestoken, dat bewezen “Aufforderung zum Tanz (von Weber) , Moment Musicaux (Schubert) en het Adagio van Beethoven.

John Barry kwam als componist een tweede keer aan bod met het thema uit de film “Dances with Wolves” . Trompettist Marco Knapen die jaarlijks de 4 mei viering opluistert met “The Last Post” wist ook hier weer een prima solo af te leveren.

Happy Together (The Turtles) bracht de Sixties tot leven waarna Barry Rigters het publiek, de muzikanten en iedereen bedankte die een bijdrage aan deze muzikale happening hadden geleverd.

Everybody needs Somebody  (“Blues Brothers”) vormde het slotstuk. De toegift werd op verzoek nogmaals gespeeld en rondde een zeer geslaagde avond af.